Вось і адбыла зіма свой тэрмін. Хоць і не была вельмі сцюдзёнай, не палохала нас лютымі марозамі, а ўсё ж доўгай здалася, бо сонейка дарыла свае праменьчыкі не так часта, часцей снег церушыў ці дождж паліваў. І вось прыйшоў сакавік. І нават першыя веснавыя кветачкі падснежнікі ўжо выбіліся з-пад зямлі, паказваючы свае белыя галоўкі.
З даўніх часоў у такую пару людзі вясну віталі, песні спявалі, жаўранкаў ляпілі, карагоды вадзілі. Бо вясна заўсёды такая доўгачаканая, такая жаданая.
У мінулую нядзельку ў Свіслачы віталі вясну-красну і пашанаю праводзілі зіму.
Свята Масленку ладзілі, як заўсёды, работнікі раённага Дома культуры. Падрыхтаваліся, як мае быць, і ўсім, хто прыйшоў на свята, было на што паглядзець. І цікава было, і весела, і блінцоў смажаных было ўдосталь, толькі еш, не лянуйся – і з маслам, і з мёдам, і з варэннем, і са смятанкай. Пах ад іх распаўсюджваўся па ўсёй плошчы, на якой і адбывалася свята.
Перш-наперш усіх сабраных прывіталі дзве спраўныя кабеткі (Т. Вярбіцкая і М. Швяцова), якія і запрасілі ў госці маладзіцу Зіму і прыгажуню Вясну, каб адной сказаць "дзякуй” і "да пабачэння”, а другой – "прывітанне”. І вось яны сустрэліся, дзве сястрыцы, адна адной пакланіліся, і перадала Зіма Вясне зярняткі, якія зберагала, каб былі яны кінуты ў зямлю, каб прараслі і пацешылі добрым ураджаем улетку.
Абняліся сёстры, развіталіся і ўзляцелі аж да неба іскры ад запаленага пудзіла Зімы, а вакол яго карагоды вадзіліся. Нічога ад таго пудзіла не засталося, адны галавешкі. Усё, бывай, зіма.
У гонар вясны гучалі песні, ладзіліся гульні і для дарослых, і для дзяцей.
Прыехалі на свята добрыя гаспадары з Карэвічаў Яніна і Рышард Козюкі, і не проста так, а на залатой карэце завіталі ў Свіслач. А прысмакаў навезлі! Адны блінцы і гарбата з зёлкамі так нос казыталі, што чарга за імі была бясконцая. А на залатой карэце маглі праехацца ўсе жадаючыя, і ад іх проста адбою не было. Дзіва што, у царскай карэце ды па Свіслачы!
Марыя Самалевіч з Грынок прывезла свае гульні, вось дзе было весела і пацешна! Толькі і паспявалі гульцы прызы за перамогу забіраць.
Як заўсёды, вабіў да сябе мужчын і юнакоў высокі слуп, залезці на які было не так проста. Але ж свіслацкія хлопцы да ўсяго здатныя. Не прайшла і хвілінка, як першы быў ужо наверсе і пераможна памахаў адтуль рукою. А за ім другі, трэці.
Там жа можна было купіць і гарачых блінцоў, якія выпякаліся рукамі работнікаў культуры.
На другой пляцоўцы спаборнічалі мужчыны-"лесарубы”. Трэба было перапілаваць бервяно і зрабіць гэта як мага хутчэй. Вось і стараліся адзін перад адным. І без прызоў ніхто не застаўся.
Дзеткам таксама знайшлася справа. Для іх пасярод плошчы стаяў "калодзеж шчасця”. Варта было закінуць у яго вуду, як на кручок лавілася прыгожая цацка. Вось радасці было малым!
Прыйшлі на свята майстры з Дому народных рамёстваў і Цэнтра творчасці дзяцей і моладзі. Проста нельга было не здзіўляцца, да чаго ж спраўныя рукі ў нашых людзей, да чаго ж таленавітыя яны.
А якая ж забава без цыганоў! Яны таксама не забыліся завітаць на свята ды мядзведзя з сабой прывялі. Варажылі ўсім жадаючым, лёс прадказвалі, а для большай весялосці Мішка танцаваў ды прытопваў. Вось радасці было, асабліва дзеткам.
У той дзень усім было весела, працавалі гандлёвыя кропкі, гучала музыка, спевы, ладзіліся скокі. Такім і павінна быць свята, якое вітае прыход вясны.
Ядвіга КОБРЫНЕЦ.
Грыгорый ШЫРАЕЎ (фота).
