У адным з нумароў мы надрукавалі здымак нашага фотакарэспандэнта. Згадзіцеся, падлавіць такі момант – справа не з лёгкіх. Але прафесіяналы яшчэ і не на такое здольныя. А вось вы, паважаныя чытачы, павінны былі паразважаць над пытаннем: "Што бы гэта значыла?” Вялікі дзякуй усім, каго зацікавіў конкурс. Варыянтаў мы атрымалі шмат. Нехта дасылаў поштай, нехта, выкарыстоўваючы сучасныя камп’ютарныя тэхналогіі, адпраўляў іх па электроннай пошце. Прымалі вашы варыянты мы і па тэлефоне. Былі і тыя, хто прыходзіў у рэдакцыю і вусна выказваў свае думкі. Напрыклад, Я. А. Лоскат са Свіслачы амаль што не правёў расследаванне: куды і за чым напраўляецца мужчына на фотаздымку.Цікавы подпіс прыслала свіслачанка Л. Ю. Млёнік.
Загадаю вам загадку:
У чыю я лезу хатку?
А адгадка – проста смех –
Не хачу я чысціць снег.
Снег растане вельмі хутка.
Усяго адну мінутку –
І ўжо я ў хаце той,
Што занесена пургой.
Лепш махну я цераз плот,
Нібы той шкадлівы кот.
Пагляджу, хто там жыве.
Можа, прымуць і мяне.
У Івана Ламашкевіча з Мяльнова сваё гледжанне на сітуацыю. Як тут магло абыйсціся без кахання?!
Дзе ж ты, люба мая,
начавала-была,
Што сцяжыну ад хаты
яшчэ не мяла?
Дзякуй Богу, што снегу
Паддаў гэты год,
А то, праўду кажу,
Не ўзлез бы на плот.
Каб я знаў гэта гора маё
заранёў,
То на ўстрэчу з табой
З дзеркачом хоць
прыйшоў.
Людзі любяць-кахаюць
і маюць даход,
Мне ж з кахання майго –
Повен клопату рот.
Л. А. Янучак з Дудзічаў убачыла ў мужчыне з фотаздымка добрага спартсмена, прычым фрыстайліста, "мо, пашлюць яго ў Сочы?”
Што цыклон тут той
не бачыў?
Клімат нам ён
перайначыў.
Намяло, як на Чукотцы,
У двор не зойдзеш
праз варотцы.
А мне трэба пастарацца
Нейк да трактара
дабрацца.
Я падумаў: разганюся,
Мо, нідзе не зачаплюся.
Вышыню вазьму з разбегу.
Упаду – то ў гурбу снегу.
...Скарасным быў
той палёт,
І я трапіў у сумёт.
Для мяне то – трэніроўка –
Я з маленства скачу лоўка
І да спорту век ахвочы,
Мо, пашлюць мяне
ў Сочы?
Тут працую
трактарыстам,
А там стану
фрыстайлістам.
І яшчэ варыянты ад Лідзіі Аляксандраўны.
Живет моя отрада
вот в этом тереме.
Сегодня в этот терем
нельзя войти и мне.
Как же мне, красавцу,
в терем перебраться?
Я б тогда не стал бы
здесь без дела шляться.
***
Герой наш к сугробу подходит,
Ворота с размаху берет
И тихую песню заводит,
Наверно, о милой поет.
Наш пазаштатны аўтар Марыя Захарка з Новага Двара даслала шмат варыянтаў, і адзін лепшы за другі. Нават аўтара здымка пахваліла за спрыт. "Згадзіцеся, каб зняць гэты сюжэт, неабходна быць у патрэбны час у патрэбным месце”, – гаворыць аўтарка.
Объектив носить с собой
Предначертано судьбой?
Свой прыжок через забор
Снимет только
фотокор!
А вось варыянты подпісаў да фотаздымка.
Может этот человек
Не был дома целый век?
И вернулся он домой
Только нынешней зимой?
***
Не побить ли мужикам
Все рекорды по
прыжкам?
***
Поработала зима:
Замела она дома,
Замела забор с дорожкой,
Поневоле будешь кошкой!
***
Да о чем тут разговор?
Есть вершина! Взят
забор!
***
Воевать со снегом лень...
Я махну через плетень!
***
В огород через забор
Летом мог проникнуть
вор.
Нынче в зтом огороде
Лишь одни сугробы,
вроде?
***
Слава Богу, мужики
На подъем у нас легки!
***
Снег у этого забора
Весь растает...
Но не скоро!
Только летом сможет
кто-то
Распахнуть свои
ворота...
***
К нам опять идет
метель...
Вот такой у нас апрель!
***
Этот милый человек
Разгребать не будет снег,
У него и так все в норме!
Человек в хорошей форме!
***
И зачем лопата нам?
Снег весной растает сам!
Нам вельмі спадабаліся вершаваныя творы. Яны ўсе цягнуць на грашовае заахвочванне ад рэдакцыі. Віншуем!
Вось новы здымак. Паразважаем?!Калі ў вас ёсць уласныя цікавыя фотаздымкі, прысылайце у рэдакцыю.
Марына ЯНЮК.
