"Największym bogactwem w naszej rodzinie są dzieci" – mówią młodzi rodzice Natalia i Artur Bandysik.
Dzieci to szczęście. W domu małżonków Artura i Natalii ze Świsłoczy szczęście jest kilkakrotnie większe niż w wielu innych rodzinach. Młodzi rodzice wychowują trzy urocze córki: Weronikę w wieku siedmiu lat, Paulinę w wieku czterech lat i małą Alisę, która urodziła się kilka miesięcy temu.
Natalia powiedziała, że wszystko, co najważniejsze w jej życiu, zaczęło się od narodzin pierwszego dziecka. Przy kołysce noworodka młoda matka marzyła o przyszłości, oczywiście tylko szczęśliwej. Miłość, dzieci są najbardziej kruche na świecie, dlatego wymagają wielkich zmartwień i pracy, a co najważniejsze, siły psychicznej. A młoda kobieta już wtedy postanowiła nie skąpić tych uczuć.
– Poznałam mojego przyszłego męża Artura w maju 2012 r. – Natalia rozpoczęła swoją historię - chociaż oboje pochodzimy ze Świsłoczy i ukończyliśmy drugą szkołę miejską, dopiero Artur w 2005 r., a ja w 2008 r. kiedy uczucia przerodziły się we wzajemną miłość, postanowiliśmy zagrać ślub. A w 2014 roku Weronika urodziła się w naszej rodzinie. Wiecie, gdyby przed ślubem powiedzieli mi, że zostanę matką wielodzietną, nie uwierzyłabym w nic.
- W rodzinie moich rodziców byłam jedynym dzieckiem, mój mąż ma siostrę. Kwestia narodzin drugiego dziecka była oczywista, tym bardziej, że chcieli syna-mówi Natalia Bandysik. - Ale kiedy lekarz USG powiedział mi, że będzie druga córka, w głębi duszy nawet się ucieszyła. Dziewczyna jest więc dziewczyną, więc jest przeznaczona, zdecydowałem, że będą dwie wspomożycielki. Nasze dzieci są naszym życiem, więc kiedy pojawiło się pytanie, czy urodzić trzeciego, mój mąż i ja jednogłośnie zdecydowaliśmy – będziemy! Była pewność, że nasza siła i miłość wystarczą na troje dzieci. Marzyliśmy i czekaliśmy, że tym razem długo oczekiwany syn na pewno się urodzi, ale los znów zarządził inaczej. W 2021 roku urodziła się trzecia córka Alisa. A teraz nawet nie wyobrażamy sobie życia bez niej.
Matka trójki dzieci, wbrew stereotypom, wcale nie wygląda na zmęczoną, torturowaną życiem, chociaż codziennie Natalia musi przerobić wiele spraw, zmartwień nie ma. Posprzątaj, umyj, pogłaskaj, pomóż najstarszej córce odrobić lekcje i zebrać się do szkoły, ponieważ jest już pierwszoklasistką. Średnią Paulinkę t zebrać do przedszkola, a mała Alisa potrzebuje szczególnej uwagi - i tak przez cały dzień: jak wiewiórka w kole, a także chcę upiec coś smacznego dla wszystkich. A jednak, jak przyznaje młoda mama, nie ma mowy, żeby chciała innego życia, ponieważ jest kochana przez troje dzieci, a dla niej ta trójca jest niekończącym się źródłem szczęścia. Wokół nich kręci się jej świat i świat męża.
- Mama wielodzietna ma tyle rąk, ile ma dzieci-twierdzi Natalia. - Dzieci znacznie przekraczają granice naszych możliwości. Czasami z nietypowym obciążeniem zarówno fizycznym, jak i emocjonalnym wydaje się nadmierne. Jest naprawdę wiele rzeczy do zrobienia, każdą z dziewcząt musi poświęcić czas: porozmawiać, słuchać, bawić się. Z jednej strony dużo biorą, z drugiej dają dużo. Dzieci są bardzo naładowane swoją energią. Wiele osób błędnie uważa, że im więcej dzieci jest w rodzinie, tym mniej czasu ma tata i mama dla każdego. Ale powiem tak: tam, gdzie jest szczere pragnienie, istnieje wiele możliwości. Nie uważam, że dzieci są przeszkodą w czymś. Dla mnie moje dziewczyny są największym szczęściem. Najważniejsze jest to, że wszystko jest właściwie zorganizowane i nigdy nie zniechęcaj się ani nie relaksuj. Przyjdzie czas-odpoczniemy i zyskamy siłę. A teraz jestem bardzo wspierana przez małżonka swoją życzliwością, zrozumieniem i miłością, a także przez dzieci. Artur jest troskliwym, kochającym mężem i tatą. Jest niezbędnym pomocnikiem w każdej sprawie. Dzięki mężowi wszystkie obawy i wątpliwości znikają w tle. Z miłości bierzemy siłę.
- Każda z dziewcząt ma swój charakter - kontynuuje rozmowę moja rozmówczyni. - Starsza Wieronika jest bardzo energiczną dziewczyną, więc bardziej lubi gry na świeżym powietrzu. Paulinka ma
spokojniejszy charakter. Woli rzeźbić z plasteliny, rysować, dekorować zdjęcia. Alisa również zaczyna pokazywać charakter. Kiedy dziewczyny spotykają się, uwielbiają grać w gry planszowe, zwłaszcza Warcaby. Cóż, jak przyszłe gospodynie domowe uwielbiają pomagać gotować, zwłaszcza zajmować się pieczeniem ze mną. Mój mąż i ja jesteśmy dumni, że nasze dziewczyny dorastają przyjaźnie: wstawiają się i troszczą o siebie nawzajem, dzielą się wszystkim, nie są chciwe, bawią się razem. Staramy się od wczesnego dzieciństwa przyzwyczaić ich do samodzielności.
Rodzina Bandysik stale odczuwa poparcie państwa. A dla dużej rodziny jest bardzo cenna, Natalia jest pewna. Rosną kwoty zasiłku na dzieci do trzeciego roku życia, ryczałty z urodzeniem każdego dziecka, kapitał macierzyński z urodzeniem trzeciego dziecka. Dodatkowo 50 proc. opłaty za przedszkole, bezpłatne wyżywienie w szkole. Kto nie ma mieszkania, państwo pomaga dużym rodzinom rozwiązać ten problem. Powiedz mi, w jakim państwie nadal istnieją takie warunki do wychowywania dzieci? Młoda matka jest przekonana, że nasz kraj ma wszystko, czego potrzeba, aby dzieci dorastały zdrowe i szczęśliwe.
- Żadna praca nie sprawia tyle przyjemności, co macierzyństwo. To właśnie nauczyło mnie najważniejszej rzeczy-widzieć i rozumieć, co w życiu jest naprawdę ważne, a co drugorzędne – podsumowuje Natalia. - Ogólnie rzecz biorąc, im jestem starsza, tym bardziej rozumiem, jakie mam szczęście, jakie bogactwo mamy z mężem i za to jestem wdzięczna losowi. Nigdy nie myślałam, że moje życie tak się ułoży, ale teraz nie chcę żyć inaczej. Naprawdę chcę, aby moje dziewczyny dorastały zdrowo, aby stać się dobrymi ludźmi i nigdy nie zapomnieć o rodzicach i naszym domu, aby kochać ludzi i swoją małą ojczyznę.
Na koniec zastanawiam się, czy młodzi małżonkowie pozostawili nadzieję na syna, na co mama z uśmiechem odpowiedziała: "Czy pójdziemy po syna, czas pokaże. Niech to pozostanie naszą największą tajemnicą rodzinną…»
