Вам не выплацілі камандзіровачныя?

У апошні час пачасціліся выпадкі звароту грамадзян у Гродзенскае абласное ўпраўленне Дэпартамента дзяржаўнай інспекцыі працы па пытаннях нявыплаты камандзіровачных расходаў пры накіраванні ў службовую камандзіроўку па заключаных грамадзянска-прававых дагаворах падраду.

Як правіла, у абласное ўпраўленне звяртаюцца грамадзяне, аформленыя па грамадзянска-прававых дагаворах падраду для выканання работ па перавозцы грузаў аўтамабільным транспартам працадаўцы як у межах краіны, дык і за мяжу.

Тлумачым, што ў адпаведнасці з артыкулам 6 Працоўнага кодэкса Рэспублікі Беларусь не падпадаюць пад дзеянне Працоўнага кодэкса адносіны з нагоды ажыццяўлення абавязацельстваў, якія ўзнікаюць на аснове дагавораў, прадугледжаныя грамадзянскiм заканадаўствам.

Гарантыі і кампенсацыі пры накіраванні ў службовую камандзіроўку, прадугледжаныя главой 9 «Гарантыі і кампенсацыі» Працоўнага кодэкса, распаўсюджваюцца толькі на працаўнікоў, з якімі ўстаноўлены працоўныя адносіны (заключаны працоўны дагавор або кантракт).

У сувязі з чым грамадзяне, якiя выконваюць работу па грамадзянска-прававых дагаворах падраду і накіраваныя ў камандзіроўку, не маюць падстаў для спагнання з працадаўцы камандзіровачных расходаў у судовым парадку?

Варыянтам для вырашэння дадзенага пытання можа быць зварот грамадзяніна ў суд для прызнання работы па грамадзянска-прававым дагаворы працай па працоўным дагаворы, бо выкананне працы па перавозцы грузаў адпавядае тарыфна-кваліфікацыйнай характарыстыцы (працоўнай функцыі) прафесіі «Кіроўца аўтамабіля», прадугледжанай адпаведным выпускам Адзінага тарыфна-кваліфікацыйнага даведніка работ і прафесій рабочых, зацверджанага пастановай Міністэрства працы і сацыяльнай абароны Рэспублікі Беларусь. Такім чынам, з улікам характару маючай адбыцца працы ці ўмоў яе выканання грамадзяніна належала аформіць на працу кіроўцам аўтамабіля па працоўнаму дагавору (кантракту), а не па дагавору, які прадугледжаны грамадзянскім заканадаўствам. 

У выпадку прызнання судом дадзенай працы працай па працоўным дагаворы ў працаўніка, у адпаведнасці з часткай 2 артыкула 95 Працоўнага кодэкса, узнікае права патрабаваць ад наймальніка кампенсацыі расходаў па праезду да месца службовай камандзіроўкі і назад, па найму жылога памяшкання, за пражыванне па-за месцам жыхарства (сутачныя), іншых расходаў, вырабленых работнікам з дазволу або ведама наймальніка.

Ігар Федаровіч, галоўны дзяржаўны інспектар аддзела нагляду за выкананнем заканадаўства аб працы Гродзенскага абласнога ўпраўлення Дэпартамента дзяржаўнай інспекцыі працы