Михайловская церковь соткана из двух стилей.
Ёсць легенда, што на ўзвядзенні крэпасці працавала сям'я, сын і бацька. І вось сын, сарваўшыся з лясоў, разбіўся аб зямлю. Канешне, бацька з болем, з гораччу некалькі разоў крыкнуў: «Сынку, сынку!» Таму вёска, якая ляжыць побач, носіць назву Сынкавічы.Алый щит. Михайловская церковь соткана из двух стилей. Готический – наследие древних пруссов, византийский – Витовта. Брутальный кирпич – ручная работа. В раствор добавляли куриные яйца и кровь животных. Стены в полтора метра, что меч витязя – мощь на века.
Татьяна Рукина, экскурсовод:
Цікавымі з'яўляюцца гэтыя контрфорсы. Гэта ноў-хаў французскіх архітэктараў для таго, каб сцены з цягам часу стаялі роўненька. У нас жа яны прыстасаваны для таго, каб яшчэ больш умацаваць і без таго масіўныя сцены. Гэтыя контрфорсы былі да самых байніц, высокія, а потым, калі крэпасць перабудоўвалася ў храм, яны былі разабраныя, апушчаныя, і былі выбіты гэтыя вокны з вітражамі.
Каждый элемент крепости, как стражник, нес свою вахту. На витринной стене – фонарь для наблюдения. Проемы западных башен позволяли вести бой копьями и стрелами. Навесные бойницы – машикули – камнями и смолой. Все, чтобы не оставить шанса врагам.
Татьяна Рукина:
Унутры ўсіх вежаў ёсць вінтавыя лесвіцы, па якіх абаронцы маглі падымацца над узроўнем скляпенняў. Там быў насціл, яны маглі перамяшчацца па перыметры храма і падысці да любой з гэтых байніц. Уявіце сябе: абаронцы на сводах, а вораг падымаецца. Каб яму прайсці праз невялікі праём, трэба праціснуцца. Таму абаронцу было лёгка гэтага ворага знішчыць.
Вашему вниманию – драгоценный эксклюзив. Маленькое, словно келья, помещение предназначалось для обогрева стен. На пряной кладке застыл любопытный автограф.
Татьяна Рукина:
У гэтым памяшканні раскладвалі касцёр і праз паветравод у сцяне, там ёсць такія хады, туды трапляла цёплае паветра. І так абагравалася. На выступе ў гэтым паветраводзе ёсць знакі архітэктара, лісіныя лапкі. Пры рэстаўрацыі Мірскага замка ў падвальных памяшканнях былі знойдзены таксама такія лісіныя лапкі. Таму, магчыма, гэта адзін і той жа архітэктар узводзіў ці яго нашчадкі.
Местные говорят, что войны и разрушения обошли храм стороной благодаря небесному покровителю – архистратигу Михаилу. Земля намоленная уже шесть веков. Здесь почитают Казанскую Божью матерь и Святого праведного воина Федора Ушакова. Адмирал российского флота не потерпел ни одного поражения. Поклониться частице его мощей приезжают моряки и военнослужащие. И все же главной святыней Сынковичей стала икона Божьей Матери «Всецарица».
Виталий Шостыр, иерей церкви Святого Архангела Михаила:
Первое чудо датировано в 2008 году, когда сюда приехала одна пара, которая болела онкологией, и после молитвы перед образом Божьей Матери «Всецарица» они получили исцеление. В благодарность за это они написали и нынешнюю икону. Оригинал Божьей Матери «Всецарица» находится на Святой горе Афон. Но и эта копия сама стала чудотворной. Приезжают пары, у которых нет детей. Огромное количество даров – это благодарность от тех людей, которые получили исцеление.
Около чудотворной иконы камешек со Святой горы Афон. Там есть валун с отпечатком стопы Пресвятой Богородицы. Настоятель церкви получил благословение и привез частицу во имя света и добра. И если на Афоне женщинам вход воспрещен, здесь, в Сынковичах, прикоснуться к чуду может каждый.
Татьяна Рукина:
Я ведаю нават людзей у нашай вёсцы, якія па міласці нашай Усецарыцы зноў набывалі добрае здравіе. Калі мы душою здаровы, то і з фізічнымі хваробамі мы лягчэй спраўляемся. Тут можна як бы адгарадзіцца ад усяго. Ад усяго свету, ад праблем. Тут настолькі спакой, хуткае жыццё, што многім хочацца спыніцца, каб падумаць. Чалавек, калі ён супакоіцца, калі ў яго ўсё ўсталюецца, у яго і новыя думкі, новыя намеры. Ён пачынае жыццё занава.
СТВ
